Ostatni tydzień Adwentu to czas, kiedy w liturgii przygotowujemy się do przyjęcia Zbawcy świata. Przez liturgię prowadzą nas tzw. Wielkie Antyfony, które w tradycji naszego Zakonu śpiewamy m.in. odwiedzając współbraci w celach zakonnych.

Czyniąc zadość naszemu zakonnemu zwyczajowi wpierw udaliśmy się do ojca Sylwestra naszego spowiednika, by odśpiewać pierwszą antyfonę i otoczyć go naszą modlitwą (zwyczajowo powinniśmy wpierw zaśpiewać Ojcu Gwardianowi, ale niestety tego dnia nie mógł on nas przyjąć).

W kolejnych dniach odwiedzimy pozostałych braci, którym również będziemy śpiewać Wielkie antyfony.

Antyfony, których treść jest zaczerpnięta z ksiąg Starego Testamentu, zaczynają się od słów: O Sapientia (Mądrości); O Adonai (Panie); O radix (Korzeniu); O clavis (Kluczu Dawida); O oriens (Wschodzie); O rex (Królu); O Emmanuel. Pierwsze litery tych antyfon, poczynając od ostatniej do pierwszej, tworzą zawołanie: "ero cras" - jutro przybędę.